Miau

W czepku urodzony
Wokół siebie robi szum
W samozachwyt uzbrojony
Zdradza go zbyt pewny chód

Na życia szachownicy
Wszystkie ruchy pionków zna
Z nikim się nie liczy
Z życia czerpie aż do dna

Do dna

Zawsze w środek tarczy
Padał każdy jego strzał
Miał być skok na cztery łapy
Jednak złamał mu pewności kark

Nikt mu lampki nie zapalił
Żalu tyle co napłakał kot
Został tylko po nim napis
Na mogile co przykryła go

Co chciał, to miał

Wyżej, mocniej, głośniej, prędzej
Był od szczytu o jeden krok

Niżej, mocniej, głośniej, prędzej
Bez zaszczytu zaliczył dno