Kiedy noc zapomina ubrać się
Zapatrzeni w niebo widzÄ… jej
Na guzikach gwiazd bezradne palce
Jeśli dzień nie przyniesie dobrych słów
Zaplątanych w ziemi milion głów
Poutyka glinÄ… suche oczy
A ja uciszona tulÄ™ ciÄ™
Wszystko w nas ukryte jest
Nie nie rozdzieli już nic
Serc naszych dzwonników niepokornych
Nie nie rozdzieli już nic
Dusz w każdym królestwie tak samotnych
Jeśli sam nie odgadłeś dotąd się
Nie zrozumie nikt co w tobie jest
Tajemnicy strzegą głośne słowa
Zgubionego cienia dotknie cień
ZawiÄ…zujÄ™ oczy chwili tej
Coraz mniej powietrza między nami
A ja
Kołysana tobą tak
Jedno tylko teraz już wiem
Nie nie rozdzieli już nic
Serc naszych dzwonników niepokornych
Nie nie rozdzieli już nic
Dusz w każdym królestwie tak samotnych

Zamieniam siÄ™
W pusty dom
Wszyscy już gdzieś
Wyszli stÄ…d
Po poręczach krętych jadą w dół
Moje słowa zatrzymane w pół
Zamieniam siÄ™
W pusty dom
Co tylko chcesz
Możesz wziąć
Nie zabieraj tylko stamtÄ…d mnie
Nie odwracaj tylko teraz siÄ™
A może ja
Może wtedy zobaczę siebie
I nic nie zatrzyma już mnie
To będę ja
Może wtedy zobaczę się
I znów w popiele odnajdę znak
ZamieniÄ™ siÄ™
W wielki dom
Którego okna
Widać stąd
Nieśmiertelnych dziesięć wieży chroni mnie
Uspokoję w sobie wszystkie moce złe
Może wtedy zobaczę siebie
I nic nie zatrzyma już mnie
To będę ja
Może wtedy zobaczę się
I znów w popiele odnajdę znak

Nie nie nie mów nic
Na siłę nie mów nic
Coraz bardziej
Coraz głośniej
Coraz wyżej
Już nie patrzę w dół
Coraz ciszej
Coraz wolniej
Coraz niżej
I znowu jestem tu
W dół i w górę anioły noszą mnie
Jak zielony kamyk
Twoje usta
Całkowicie
Wypełnione
Przedmiotami sÄ…
Tyle imion
Nam nadajesz
Tylu duchów
To ostateczny sÄ…d
Nie pozwól
By słowa
Zabrały cię
Nie pozwól
By słowa
Nazwały mnie
Logicznego
TÅ‚umaczenia
Poszukujesz
Nawet pośród snów
Nazywanie
Zatracanie
Malowanie
Natury martwej już
Nie pozwól
By słowa
Zabrały cię
Nie pozwól
By słowa
Nazwały mnie

Dzień niesie mnie
Dalej dalej dalej dalej
Chyba słońcem jestem
Noc niesie mnie
Dalej dalej dalej dalej
Chyba już księżycem
Jak długo możesz biec
Nie widzÄ…c mnie
Na końcu liny dłonie
Tylko nie wypuść jej
Nie dotykajÄ…c ziemi
UnoszÄ™ siÄ™
A dookoła mnie popatrz
UnoszÄ… meble siÄ™
Sama sobie sobÄ… siebie mam
I sama sobÄ… siebie znam
Sama sobie sobÄ… nie ma ciÄ™
Bez ciebie nie ma nie ma mnie
Nie ma mnie
Rozkołysani tak
Mijamy siÄ™
Nie zapamiętam cię
Bo oczy nie słyszą mnie
Zgodnie z kosmosu tętnem
Mój dom kurczy się
Sufity coraz niżej pochylone
Prawie nie widać mnie
Sama sobie sobÄ… siebie mam
I sama sobÄ… siebie znam
Sama sobie sobÄ… nie ma ciÄ™
Bez ciebie nie ma nie ma mnie

Wiem dalej
Dalej nie ma nic
Wiem ciÄ…gle
W moich dłoniach nić
Każdy metr labiryntu znam
StojÄ™ tu za ostatniÄ… z bram
Czy to już wszystko
Nagle pytam ciebie
Komu całą prawdę powiem
komu teraz jÄ… dam
Komu każde drżenie powiek
tajemny znak
W kim rozpoznam teraz siebie
i czy to ja
Jestem zła
Wiem dalej
Dalej nie ma nic
Wiem ale
Jeszcze mogę iść
Oddech burz za plecami mam
Chyba coś zostawiłam tam
Czy to już wszystko
Czy to wszystko jest
Komu całą prawdę powiem
komu teraz jÄ… dam
Komu każde drżenie powiek
tajemny znak
W kim rozpoznam teraz siebie
i czy to ja
Jestem zła
A jeśli tak
Twoich słów ołowiany smak
Nagle tuż pod językiem mam
Czy to już wszystko
Jeszcze pytam ciebie
Powiedz że to wszystko już
Że to tylko tyle
Nie ma już nic
Powiedz że to wszystko już
Bo ja wiem
Dalej nie ma już nic

To jesteÅ› ty
To jestem ja
A to jest losu nić
Czy złączy nas na dobre i złe
Nie wiemy dziÅ›
Od słowa do słowa
Od zmierzchu po świt
Szukamy zachłannie
Pragniemy jak nikt
Od szeptu do szeptu
Od świtu po zmierzch
Szukamy w nas wciąż
Czułych miejsc
Nie mówmy: to miłość
Bo spłoszy się nam
Nie trzeba jej imion i nazw
Nie spieszmy siÄ™ po co
Bo jeszcze siÄ™ wymknie z rÄ…k
Dajmy jej siebie dajmy czas
Nim słońca wschód
Nim świateł zgiełk
Z marzeń obudzą mnie
Chcę poczuć że to jawa nie sen
Więc przytul się
Od słowa do słowa
Od zmierzchu po świt
Nieśmiało i śmiało
Zachłannie jak nikt
Od szeptu do szeptu
Od świtu po zmierzch
Szukamy w nas wciąż
Czułych miejsc
Nie mówmy: to miłość
Bo spłoszy się nam
Nie trzeba jej imion i nazw
Nie spieszmy siÄ™ po co
Bo jeszcze siÄ™ wymknie z rÄ…k
Dajmy jej siebie dajmy czas
Od słowa do słowa
Od zmierzchu po świt
Nieśmiało i śmiało
Zachłannie jak nikt
Od szeptu do szeptu
Od świtu po zmierzch
Szukamy w nas wciąż
Czułych miejsc
Nie mówmy to miłość
Szukamy jej czując że jest
Blisko tak

Kołysze się
Wielki czarny stół
Rozpędza się
I opada w dół
A przy nim ja
RatujÄ™ resztki dnia
Okruchy ciebie moje
Nie mogą spaść
Pamięci żart
Nie rozśmiesza mnie
Wszystko co mam
Chcę ze sobą nieść
To jest ten skarb
Niezapomnienia dar
Odnaleźć muszę w sobie
Jest tyle wart
Mija noc mija dzień
Kołysze się
Wielki czarny stół
Unosi siÄ™
I opada w dół
A przy nim ja
Zamknięte oczy mam
Nie mogę stracić siebie
Nie mogę spaść
Mija noc mija dzień
Stój
Jeszcze raz
Chcę przez chwilę patrzeć na twoją twarz
O tak
Już
Nie ma ciÄ™
A ja ciÄ…gle w sobie noszÄ™ jak krew
Twój cień

SkÄ…d to miasto znam tak dobrze
SkÄ…d tych ludzi znam
Nie pytaj mnie nie powiem nic
Miękkie światła aut samotnie
Gasną w piekłach bram
Nie mogą się pod niebo wzbić
Struny ulic wiatr kołysze
Lekko coraz lżej
Opada z nich gorÄ…czka dnia
I ten cały zgiełk oddala się
I słyszę go już tylko ja
W nienazwane wchodzÄ™ dni
I w lata bez powrotu
I szukam swojej prawdy
Choć czasem myślę że
Od dawna we mnie jest
I nawet nie pamiętam
Czy przepłynęłam już
Błękitne morze łez
Czasem bojÄ™ siÄ™ nadziei
Chociaż wierzę w nią
Zostaje mi mój dobry Bóg
Lecz tej nocy już naprawdę chcę
Nadziei tej przekroczyć próg
W nienazwane wchodzÄ™ dni
I w lata bez powrotu
I szukam swojej prawdy
Choć czasem myślę że
Od dawna we mnie jest
I nawet nie pamiętam
Czy przepłynęłam już
Błękitne morze łez
GdzieÅ› dalej sÄ… Å‚Ä…ki nieba
Moje życie i nadziei próg
Gdzieś jestem i już mnie nie ma
Tonę razem z nocą w pocałunkach snu

Nieustanne wątpliwości
Stare duchy dobrze znanych miejsc
Spotkań naszych czarne złości
Pouciszać chcę
Nie chcę zwiędnąć niby żartem
Jak rozbite błyskawicą drzewo
ZmieniÄ™ siÄ™ bo chyba warto
Tak jak kameleon
Jestem gwiezdną mgłą
Tonie we mnie mrok
Kiedy grzechy śpią
Wnikam w twoje myśli
Wiara czyni cuda
Jestem taka jak
Najsilniejszy ptak
Chodź uskrzydlę cię
Wnikam w twoje myśli
Wiara czyni cuda
Uciekamy od spełnienia
Zagłuszmy w sobie życia sens
Od nie chcenia do znudzenia
To najprostsze jest
Ptakiem gwiazdą złym demonem
Przeinaczę jakoś mądrze świat
Razem z tobÄ… nie utonÄ™
Nie dotykam dna
Jestem gwiezdną mgłą
Tonie we mnie mrok
Kiedy grzechy śpią
Wnikam w twoje myśli
Wiara czyni cuda
Jestem taka jak
Najsilniejszy ptak
Choć uskrzydlę cię
Wnikam w twoje myśli
Wiara czyni cuda

Od pierwszej chwili
Jesteśmy tak różni
Jak biała wstążka i wiatr
Ty jesteÅ› sztormem ja zatokÄ…
Co pragnie tulić twą twarz
Od pierwszej chwili
Jesteśmy tak inni
Złączeni taflą ze szkła
Jak dwa bieguny sobie wrogie
Co przyciÄ…gajÄ… siÄ™ tak

A jeśli uwierzysz że masz tę siłę
Co daje nadziejÄ™ twym snom
Więc jeśli uwierzysz
Staniemy siÄ™ jednym
Ja będę tobą ty będziesz mną
Ja będę tobą ty mną

I co noc siebie głodni
Będziemy się pragnąć przez sen
By co dzień niepokorni
Odpychać się nie chcieć i chcieć

I będą chwile
Miłości i próżni
Subtelnych wyznań i klęsk
To wszystko jeszcze jest przed nami
Lecz musisz wiedzieć czy chcesz

A jeśli uwierzysz że masz tę siłę
Co daje nadziejÄ™ twym snom
Więc jeśli uwierzysz
Staniemy siÄ™ jednym
Ja będę tobą ty będziesz mną
Ja będę tobą ty mną

I co noc siebie głodni
Będziemy się pragnąć przez sen
By co dzień niepokorni
Odpychać się nie chcieć i chcieć

A jeśli uwierzysz że masz tę siłę
Co daje nadziejÄ™ twym snom
Więc jeśli uwierzysz
Staniemy siÄ™ jednym
Ja będę tobą ty będziesz mną
Ja będę tobą ty mną